Poprzednie edycjie konkursu szkoły języka polskiego

Poprzednie edycje "Ja a Polska"
”Poland and me” competitions

Zapraszamy do zapoznania się z wybranymi pracami, zgłoszonymi w poprzednich edycjach konkursu.

Chcesz dowiedzieć się więcej? sprawdź

Zhang Enxu

Chiny

Biały. W Polsce to czystość. Dla mnie nadzieja. W zeszłym roku przyleciałem z babcią do Polski żeby uczyć się gry na fortepianie. Po 11 godzin locie byłem zmęczony. Byłem na miejscu o 3 po południu. Mam wspomnienia: wszystko jest nowe dla mnie. My właśnie przylecieliśmy więc nic nie wiem o tym wszystko wygląda ciekawie. Jak zaczynałem moją przygodę w Polsce nie znałem dobrze języka, używałem kilku słów, których nauczyłem się wcześniej. Jak teraz to wspominam, to za każdym razem się śmieję.

Pamela Zaikowski

USA

“Ja też” - With these two words I bonded with the young girl whose family had so graciously agreed to host me, an unknown foreigner, for two nights. Newly arrived in their home, she eyed me cautiously. Her mother and older sister had been speaking to me in English, and although she was learning the language herself, she seemed unsure about this disruption in the family routine.

Lukman Hakim

Indonezja

One day in a simple class in 1980, I got a map book called “ATLAS”. On the first page is a list of countries complete with a picture of the flag. I see the two-color "red and white" flag that I recognize is the color of the Indonesian flag. I was shocked because the position was upside down and I read the word under it : "Polandia".

Elshan Mammadguliyev

Azerbejdżan

Nazywam się Elszan i pochodzę z małego miasteczka na północy Azerbejdżanu. Jeszcze kilka lat temu nie wyobrażałem sobie, że wyrażenie "Ja i Polska" będzie coś znaczyć dl mnie. Wcześniej słyszałem o Polsce w szkole lub telewizji. Ale nigdy nie myślałem, że w przyszłości będę w jakiś sposób związany z Polską. Wszystko zmieniło się, gdy moja siostra ukończyła szkołę i dostała się na studia na Bakijski Słowiański Uniwersytet. Wówczas zaczęła uczyć się języka polskiego.

Sigrid Maebe

Belgia

July 2017. I am walking around in the airport of Longyearbyen, Svalbard, trying to figure out where the Polish passengers are. That is not easy, as I do not really know what the Polish language sounds like… I hear some difficult words, with lots of consonants, so I take my chance, in English, as my Polish is unexisting. I am lucky, these are Polish people and so I have found my travelling companions!

Hayley McMurray

Wielka Brytania

Jestem nauczycielką w szkole podstawowej. Mam małą klasę. Mam tylko sześcioro dzieci i wszyscy mają autyzm. Jedno dziecko jest Polakiem. On ma autyzm, ADHD, i ma trudności uczyć się w szkole. Ma też wielkie problemy z zachowaniem. Mój koleżanki z pracy i ja kochamy go. Jest bardzo słodkie dziecko. Często ciągnie nasze włosy albo uderza nas. To trudny, ale rozumiemy, że on potrzebuje pomóc nauczyć się, jako zachować. A on uczy się. On robi ogromne postępy.

Anne Linke

Niemcy

Myślę o moich lekcjach, na których uczyliśmy się przymiotników do opisywania osób. Jak zwykle uczymy się stereotypowych zdań. Tematem lekcji jest liczba mnoga rzeczowników ożywionych. Dlatego, przez cała lekcję wypowiadamy typowe zdania na temat różnych narodowości. Jak zwykle nie lubię mówić, ktoś uczymy.

Maria-Araxi Sachpazian

Grecja

Why, on earth, would a Greek woman with an Armenian Name ever learn Polish? As a teacher of English for the last 25 years, I have never had to explain my decision to learn English. In the last three years, though, I have had to explain why I decided to teach myself Polish in almost every discussion the topic has come up. In our hectic, technologically advanced era, our minds are geared towards the practical and we always want to find the purpose our actions would serve.

Barbara Simon

Węgry

Szczecin, three o’clock in the morning. I reach out to turn off the alarm clock on my phone. It took me a while to find it in the pocket of my coat, the one I was wearing the previous night when we went out to Pinokio, a sacred party place for us, Erasmus students. We tell each other “Let’s go to Pinokio” as if we were about to go the grocer’s to get some eggs for breakfast the following morning.

Ilijana Čović

Chorwacja

Po raz pierwszy spotkaliśmy się w dwa tysiące trzynastym roku. Czekałam śmiało i cierpliwie przed drzwiami sali A-124. W ogóle nie myślałam o tym co będzie za kilku minut. – Nareszcie mam tę indologię z głowy – myślałam sobie i westchnęłam z ulgą. Czekających, razem ze mną, było około dwadzieścia pięć, a kilku minut było siedem. Otworzyły się drzwi, a w nich stała szczupła dziewczyna, średniego wzrostu z długimi blond włosami. Z uśmiechem, który było widać nawet w jej niebieskich oczach, zaprosiła nas do środka pokazując wejście ręką.

Andrii Yampolskyi

Ukraina

Nazywam się Andrii Yampolskiy. Jestem ukraińcem. Mam 21 lat i planuję być programistą, ponieważ teraz jestem na ostatnim roku studiów. Chciałbym opowiedzieć historię nazwiska mojej rodziny. Zapytacie, dlaczego, właśnie, historię nazwiska? Teraz powiem. Kiedy byłem dzieckiem ludzie zawsze mnie pytali: „Czy znasz język polski?” lub „Czy jesteś Polakiem?”, albo mówili: „Jak masz takie nazwisko, musisz być polakiem i mówić po polsku!” lub „Skąd jesteś? Myślę, że jesteś z Polski! :)” i tak dalej... Przyczyna tego znajduje się w moim nazwisku.

Alena Antsishyna

Białoruś

Moja historia z Polską zaczęła się nie od podróży po tym kraju. Wszystko się zaczęło od słowa, a dokładniej od starej książki. Od tych czasów moje życie bardzo się zmieniło i, na szczęścię, nie będzie takie, jak wcześniej. Pewnego dnia znalazłam to, czego naprawdę potrzebowałam. To był stary podręcznik języka polskiego po którym się uczył mój ojciec, kiedy pracował kilka lat w Warszawie. Znalazłam go przypadkowo, na naszej działce, w worku ze starymi książkami.

Nataliia Miemietova

Ukraina

Czuję się pisarką. Jak to jest w wieku 55 lat napisać wypracowanie? "Ja i Polska!"Że ona jest dla mnie? Ja jestem dla niej? Dla mnie Polska to wojny i królowie, to odważni ludzie, którzy gwarantują, że wszystko będzie dobrze. Kraj, którego nie było na mapie 123 lata. Czy istnieje jeszcze jedna taka kraina, która mogłaby odrodzić się z zapomnienia. Gdzie matki i ojcowie, babcie i dziadkowie zachowywali pamięć o swojej wierze, o swoich tradycjach, o swoim języku i przekazali tę pamięć swoim dzieciom i wnukom . Polska to, wydawało mi się , uporządkowane życie pracowitych obywateli. Jednak jeśli coś się dzieje - wyjdą na ulice z demonstracjami i bronią swoich praw i wolności.

Andrea-Yvonne Müller

Niemcy

Przyjaciele Eriki nie mogli zrozumieć, dlaczego uczy się akurat polskiego. Jeśli już w ogóle musi się uczyć jakiegoś języka? Tak, ciągle się dziwili... zabawne, że musiała myśleć o tym właśnie w kubańskiej dżungli. Wokoło niej wszystko cykało, brzęczało, ćwierkało, piszczało, grzechotało. Same obce języki.

Stephanie Leigh

Australia

I have been living in Podgórze. I can see Plac Bohaterów Getta (Ghetto Heroes Square, formerly ‘Plac Zgody’) from my window. This is where I walk everyday. The Empty Chairs memorial is located here. I have caught the number 24 tram from Plac Bahaterów Getta everyday to attend Polish class, just north of Stare Miasto (old city). At night time, the plac is dreary and ill lit. The memorial chairs are lit from below, and usually, the occasional person walking their dog will be hovering about. Sometimes I see the pizza delivery man walking back into the pizza shop, probably to pick up more pizzas.

Michael Rubenfeld

Kanada

Poland began for me as a place of horror. It was the land where my people experienced unspeakable treatment during the Shoah. I grew up hearing countless horror stories about Poland and Polish people from family members who had survived the war and swore never to return. My grandmother has rather infamously assured us all that she would not return, “for a million dollars”. I have never actually tested her resolve. For most of my life, this was what made sense to me; Poland as a place of horrors that must be avoided. Five years ago, this began to change.

Fiona Jurtan

Irlandia

What everyone asks is: “Why are you learning Polish?” Except for the ones who have known me longer. They ask: “Why are you learning Polish AGAIN? I thought you had given up.” The reason is, I say, well, the reason is, you know, the real reason is…” Nie wiem. Nie mam zielonego pojęcia.

Naira Atanesyan

Armenia

Well, my Polish experience started when I was rather small, about 3 years old so I don’t quite remember what it was like to be in a foreign country. I went to school in Poland from 1st to 5th grades and I was feeling there like a native actually. I remember I couldn’t talk my native language, Armenian - I could hardly pronounce some words in it; thus, it is clear how “good” I could be at writing in Armenian while being in Poland, right?

Greg Shuler

USA

50. That is the approximate number of times I have been to Poland. I wish I could remember the specifics of each trip, but it has been so many times they just blur together. However, I can tell you that I have been all over the country from Gdansk to Zakopane, from Bielsko to the Mazury, and everywhere in between. Except, Rzeszów. I used to see a lot of people at Luton Airport flying there, but I have never met anyone from there. In fact I have never heard anyone ever use Rzeszów in a sentence in English or Polish for that matter. Quite odd, really.

Sergio Appolinario

Brazylia

Jestem Brazylijczykiem. Moja historia z Polską rozpoczęła się dwadzieścia dwa lata temu, kiedy późną wiosną przeniosłem się do pracy i zamieszkałem w polskiej stolicy Brazylii, w mieście São Mateus do Sul, w stanie Parana. Od tego czasu Polska krok po kroku zdobywa moje serce.

Sabine Hassinger

Niemcy

Polska i ja? Po pierwsze to język, język polski to klucz, jedyna piękna możliwość słuchać, znać, umieć, rozumieć. Uczyć kogoś mówić: kiedy byłam mała, nie mogłam mówić normalnie, byłam jąkałą, bo miałam lęk przed mówieniem a język to przygoda bardzo ekscytująca, teraz też, ale już bez strachu, ale też z ekscytującym uczuciem, bo mam bardzo dużą ochotę uczyć się i rozmawiać jeszcze raz tyle, przede wszystkim chcę mówić co myślę, jak w dzieciństwie, jak blisko są słowa „bała się“ i „brała się“, jakby ta mała zmiana była następnym logicznym krokiem wyjścia ze strachu.

Lesa Tanner

Kanada

My love for Poland comes not from some mystical, romantic tale of Polish ancestry, nor does it come from wild, youthful expeditions of backpacking through Europe before the weight of adulthood kept me chained to a desk. My love for all things Polska came to me later in life through a series of beautiful events that brought me wonderful friends, amazing adventures and true love.

HUILING ZHANG

Chiny

Jestem studentką polonistyki II roku z Chin. Dlaczego postanowiłam uczyć się języka polskiego? Bo w Chinach wielu ludzi woli uczyć się francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego i rosyjskiego, a ja wolę spróbować coś nowego i chcę poznać inną kulturę. Na początku było dla mnie strasznie trudno uczyć się polskiego. Gramatyka tego języka jest niezwykle skomplikowana. W tym języku słowa cały czas zmieniają się. Czasem w moich oczach polski nawet nie jest logiczny. Na przykład, nie możemy mówić, że „nikt jest doskonały”, ale mówimy tylko „nikt nie jest doskonały”.

Valentina Semeghini

Włochy

It’s difficult to sum up in few sentences an experience that completely changed my life, but I will try. I would start by saying something that you may already have supposed: I’ve been to Poland and, back to my hometown in Italy, everything seemed different to me. My story started in quite a common way: exactly six months ago I had a difficult period in my life, full of stress, difficult decisions to make, great expectations on me and just a great confusion in my mind.

Thomas Estel

Niemcy

Like probably most Germans I did not know much - or better nothing - about Poland until I came across Stefan Möller. Kind of strange, I thought, that a West-European had decided to learn the Polish language and that he had even managed to become a TV-star in Poland! But several years later I fell in love with Jadwiga, moja Królowa.

John Jephcote

Wielka Brytania

The school I attended was a good one but it only offered one main language, French. I was also in the sole Latin class. I was not taught to speak French conversationally (as my Mother had in the 1920s). Furthermore, my teacher was Canadian. I learned no accent. I wish now that Mother had taught me German but schoolwork was enough of a struggle. Latin proved immensely valuable as it was inflected. From whence I know not, but I became interested in Slavic writers and had the Army accepted me, I would have learned Russian. I joined the Navy.

Alexander Akhmadeev

Rosja

Pewnego dnia, już nie pamiętam dokładnie którego, dostałem list od pana Niedźwiedzia. Pisał, że pani Zając wrociła z Polski i przywiozła dla próby kilka marchewek i kapusty. Pomyślałem w ten moment, że brakuje jednak jabłek. Potem zaczęłem się zastanawiać dlaczego zwierzęta ze mną rozmawiają. I kiedy zdziwinie i lekki strach mnie ogarneły, to się obudziłem i się ucieszyłem, że jednak nie zwariowałem, poprostu miałem wyjątkowy sen.

Lydia Unsworth

Wielka Brytania

The first time I went to Poland it was 2004 and the rain started falling as soon as the train crossed the Polish-German border. The rain smelled like England smells. The grass glowed green. The second time I went to Poland I was still young and drank too much in whatever I could find that looked like it might be a rock bar.

Marina Dudenhöfer (née Chaciewicz)

Wielka Brytania

My Polish grandfather Feliks happened to be working in the south of France when World War II broke out. That is why he ended up in Scotland over the war, with the Polish Liberation Army. There, he met my Guernsey grandmother Sylvia, who had been evacuated from the Channel Islands when the islands were occupied by the Germans. When the war was over, grandpa’s family told him not to come back to Poland, which is how my grandfather from a small village in Poland, Wohyń, ended up on a tiny British island near the coast of Normandy, as one of seven Polish war veterans on the island.

Jennifer Meléndez Luces

Hiszpania

I do remember myself sitting in the kitchen when my father told to the family that he has to leave to Poland in order to work… my sister crying, sitting behind one of the sides of the kitchen’s table and mum doing the same, just opposite to little’s Patri. In that moment my mind disconnects from half a minute… and suddenly, without noticing it, my mouth let some words go out of it: I’ll go with you, Dad. That’s how this beautiful love story between me and Poland started 5 years ago.

Elif Burcu Özkan

Turcja

It was easy to go to Poland although it was in September, without any hesitation about cold weather. But it was hard to leave it behind with my affection this summer. My journey started as a doctorate- Erasmus student from September 2011 to July 2012. I entered new year there, I missed my family and friends there, I loved someone, I left, I discovered new customs, traditions, habits and life styles, I visited so many Polish cities, I visited abroad, several other countries, I celebrated Polish religious fests with my Polish friends and their families there, well, I almost lived there.

Vitaly Dudnik

Rosja

Urodziłem się na brzegu rzeki Don w południowej Rosji. Wiem, że w przeszłości Donski Kozacy mieszkali tutaj, ale przez długi czas nie myślałem o sprawach historii i tożsamości narodowej. Wychowany w ZSRR, który starał się wymazać interes do kultury i historii narodowych, byłem bardzo zaskoczony, gdy po raz pierwszy pojechałem do Polski, chociaż wcześniej pracowałem w różnych krajach światu.

Charis Bredin

Wielka Brytania

Caitlin was serious and studious. Throughout her time at school she was most often to be seen hurrying between classes with a pile of dictionaries a mile high and an intent frown etched across her features. Every morning, with a resigned shake of the head, her mother would wonder if it was really necessary for her to carry quite so many dictionaries about with her: Latin, English, French, German... a vast store of words to be studied and patterns to be deciphered... detective trails twisting and turning ever onwards.

Barbara Woinski

Argentyna

Nazywam się Barbara Woinska, jestem projektantką graficzną, mieszkam w Buenos Aires, stolica Argentyny. Moje spotkanie z Polską trwa od samego urodzenia, nasze życie rodzinne zawsze opływało blisko polskiego otoczenia. Nawet w czasie studiach zawodowych były bardzo oceniane Polscy projektanci; a ja przepracowałam specialną prace o Polskich plakatów. Twórczy jak Roman Cieślewicz, Henryk Tomaszewski, Jan Lenica, bardzo mnie zainteresowali i oceniam ich wkład do polskiej Kultury.

Caitlin St Dennis

Kanada

I’ve seen a different view of Poland than most Canadians. Every year that I have travelled to Poland (and this summer will mark my third) I have stayed at an archaeological site. The site is just outside the village of Drawkso, in Gmina Drawsko. Our dig operates out of two schools in town. My bedroom is Klasa 1B, which I share with the other foreign staff. The site we are excavating is a cemetery.

Vasiliy Sakharov

Rosja

Poland and I… It is a strange expression, because, in fact, I have never been in Poland. Neither in childhood, nor in adolescence. Neither in the youth, nor in the current years. Never. However, was Poland far away from me during all these years? – That is the question. So how can I answer it? - “No, She was not”? or, maybe…

Caroline Tomiczek

Australia

Poland is a place which for me conjures up much more than a country on the map. Indeed this has been the case for many Poles throughout history at times of strife when it was not named on the map and when borders shifted in seismic upheavals. For me, a child of Polish refugees raised in a faraway place called Australia among the Polish and rest of Eastern Europe Diaspora, where post war ‘new Australians’ laid foundations for a new life for themselves and their Australian children and left behind the chaos of post second world war Europe, Poland to me as a child in the relative security of my parents adopted homeland was a country of dreams and nightmares.

Anna Klusek

Francja

Of course they think it's all changed but has it?”the giant plane tree sheltering me on the bench in the Planty Park commented. A young maple closer to the road laughed, it's beautiful foliage tossing and weaving in the wind. “Don't talk wet Grandad! Of course it's changed, everything changes. Look how much here in Krakow has changed!

Elizabeth Stanley

Wielka Brytania

So - I've been In Poland 24 hours, and I'm on the front page of the "Kurier Poranny", Bialystok's local paper. I can't read the article; my Polish isn't good enough, but I can understand the headline: "Musialam tu byc" - "I have to be here". Let me tell you how it all got started......

Ivan Raychev

Bułgaria

W lecie 1983 roku spędziłem jakiś czas w szpitalu w moim rodzinnym mieście Stara Zagora, gdzie poddałem się małej operacji. Razem z pozostałymi pacjentami schodziliśmy do stolówki na kolację, ustawialiśmy się przed telewizorem i oglądaliśmy polski serial historyczny "Znak orła" z udziałem nieodżałowanego Krzysztofa Kołbasiuka w roli tytułowej. Ten film odtwarzał dramatyczne wydarzenia z początku XIV wieku, kojarzone z czynami bohaterskimi polskiego rycerstwa z dworu króla Władysława Łokietka.

Aja Beattie

Kanada

Język polski brzmił mi jako wodospad i nie zrozumiałam niczego strumnienia sz, cz, rz i rrr brzmień wypadających ciurkiem z ust Elżbiety Czyżewskiej. Oglądając obce filmy z rozmaitych krajów jak część zadanej pracy w moim pierwszym roku uczelni wyższej obejrzałam włoskie, niemieckie, rosyjskie filmy... ale chodzi o Polskie filmy brzmienia języka polskiego zaintrigował mi od razu. W Kolumbii Brytyskiej Kanadzie jest możliwe uczyć się polskiego tylko na Uniwersytecie Kolumbii Brytyskiej, i nie byłam tam wtedy studentką. Dlatego nie mając żadnego pojęcia o drodze na której wyruszałam, zaczynałam uczyć się polskiego sama. Znalazłam podręcznik polskiej gramatyki w antykwariacie i też kopię Pana Tadeusza.

Álvaro Sesmilo Pina

Hiszpania

Był wrzesień 2004 roku a ja byłem trochę zagubiony. Właśnie wróciłem z Holandii, gdzie skończyłem mój ostatni rok studiów. A co teraz?, pytałem siebie, ale brak było odpowiedzi. Naprawdę nie martwiłem się, zawsze są opcje w życiu, tylko musimy ich szukać. Często jest tak, że opcje znajdują mnie, możemy nazwać to: los.

Kay Zwolinska

Wielka Brytania

I am ten years old. It is a hot summer’s day and I sit in the sunshine, reading. I read all the time. My mum says that when I have children one day, I won’t bring them up, but just carry on reading and let them get on with it themselves. When I am ten, I do not yet know how things will be. For today, I am engrossed in the imaginary world of a vicar’s daughter in Northumberland in the 1960’s. The book has a Polish character in it called Freddy. He seems to be the only outsider in the community and somewhat mistrusted. He behaves differently, looks different I guess. I have never met anyone from Poland, but above all else I think they must be foreign, exotic and unlike other people I have met in my ten years.

Marina Andriyanova

Rosja

Pamięć to zabawna rzecz, taka sprytna gierka, którą toczymy sami ze sobą, by podtrzymać związek z tym, kim byliśmy, co myśleliśmy, jak żyliśmy. Kiedy coś zobaczyłam, coś usłyszałam, coś przeżyłam, zachowywałam to na później. Wszystkie opowieści zostały popakowane i złożone w biezpiecznym schowku. Tam między innymi są i nadal układają się wrażenia, fragmentaryczne obrazki, strzępy melodii, poszczegółne słówka i rozmaite historie, z których przez wiele lat haftowały się krzyżyk za krzyżykiem moje relacje z Polską – takie niezwykłe, wielobarwne i wieloznaczne. Moje życie same wymyśla wzór tego haftu.

Martyn Allen

Wielka Brytania

It’s a long story, but one that I am proud and happy to tell. A little over twenty years ago I worked as a manager for a day centre for disabled adults in my home town. One day, Conrad, a young man with cerebral palsy came to my office in a furious mood. He slammed down a letter onto my desk, dumped himself down into a chair, and began to cry. Conrad has difficulty speaking, but slowly made me understand that the letter was from a national UK Dating Agency. Conrad was looking for a girlfriend, but they had refused his application to join, because he was disabled.

Barry Bennett

Wielka Brytania

I grew up in Hampstead in North London after World War Two. It was a suburb filled with refugees from Central and Eastern Europe, many of them Jewish, who had fled from the Holocaust. My parents had friends who had come from those parts of Europe and the Baltic States. At both primary and secondary school I had friends whose families had settled in Britain for a new life. Somehow, Poland stood out more than any other country. We had gone to war to defend Poland against the Nazis. One of my best friends at secondary school, Martin, was half Polish. He remains a close friend today even though he does not speak Polish.

Guy Cole

Polska

Can a person have a more intimate, direct knowledge of living in a country, than just by living in that country? Yes, if they both live there and know her personally. In my case, I both live in Poland and know Polonia personally. I don’t mean ‘Polonia’ in the nowoczesny sense of the builders and waitresses that could be found scraping a living in pre-EU London (or the doctors and media people doing very well there post-EU), but rather the national personification of Poland, that fabulous lady that Matejko portrayed so beautifully in his oil-on-canvas rendering of the tragic aftermath of the failed January 1863 Uprising.

Felipe Diaz Sanchez

Kolumbia

Siemanko! My name is Felipe Diaz, I am from Colombia and my story with Poland started five years ago. I was doing a work&travel program in USA. I worked in the World largest McDonalds’ kitchen, grilling meat and putting it between two pieces of bread. One day a group of angels walked inside the McDonalds kitchen.

Chcesz dowiedzieć się więcej? sprawdź

Polish language course by Hwsoo

Hwsoo

Korea

Bardzo mi się podobała szkoła Glossa. Nauczyciele uczyli różnymi metodami, bardzo dużo rozmawialiśmy i nigdy się nie nudziłem. Aż jestem zaskoczony jak bardzo poprawił się mój polski! Polecam także zajęcia wieczorami - w szczególności warsztaty kulinarne.

Masz pytania? Wypełnij formularz lub zadzwoń +48 12 352-12-09.